درباره آبکاری پلاستیک چه می دانید؟
چه چیزی درباره آبکاری بر روی پلاستیک میدانید؟
در حالی که آبکاری اغلب به عنوان یک فرایند نهایی برای فلزات استفاده میشود، میتوان این فرایند را در مواد غیر رسانا نیز با موفقیت بالا مورد استفاده قرار داد. به ویژه، آبکاری بر روی رزین های پلاستیکی میتواند در طیف گستردهای از کاربردهای صنعتی بسیار موثر باشد. اعمال یک پوشش فلزی بر روی پلاستیک به یک فرایند با دقت بسیار بالا نیاز دارد که این فرایند برای اهداف تزئینی و کاربردی انجام شود. تفاوت کلیدی بین آبکاری پلاستیک و آبکاری بر روی بسترهای فلزی این است که برای رسیدن به نتیجه مطلوب ابتدا باید روش بسیار تخصصی اتخاذ گردد.
تاریخچه آبکاری بر روی پلاستیک
آبکاری بر روی پلاستیک یک مفهوم جدید نیست. زیرا این تجارت در دهه 1960 در آمریکای شمالی و اروپا به وجود آمد. با این حال این فرایند در ابتدا به طور گسترده پذیرفته نشد، زیرا برای رسیدن به یک اتصال قوی بین بستر پلاستیکی و پوشش فلزی مشکل وجود داشت. در نهایت این مساله از طریق انجام فرایند آماده سازی سطح یک پلیمر ترموپلاستیک به نام آکریلو نیتریل –بوتادین-استایرن (ABS) توسط اسید کرومیک حل شد. این فرایند خواص چسبندگی پلاستیک را افزایش میدهد. صنعت خودرو اولین فرایند آبکاری بر روی پلاستیک را در یک مقیاس بزرگ اجرایی کرد. در طی دهه 1970، افزایش بهای سوخت خودرو سازان را مجبور کرد تا فرایندهای تولیدی جدیدی را اتخاذ کنند که منجر به بهبود مصرف سوخت برای وسایل نقلیه میشد. خودروسازان آمریکایی، به طور خاص، با یک چالش جدی در برابر واردات کوچک ژاپنی که مزایای بالایی در صرفه جویی سوخت داشت، مواجه بودند. شرکت های تولید خودرو کشف کردند که استفاده از مواد پلاستیکی سبک تر در تولید قطعات خودرو مانند پنجره ها، علائم، قاب های چراغ و ... به کاهش وزن کلی وسیله نقلیه منجر شد و به این ترتیب منجر به افزایش مسافت پیموده شده در یک زمان با سوخت گاز میشد. همان طور که تکنولوژی برای آبکاری پلاستیک ادامه یافت، صنایع دیگر شروع به اجرای این فرایند کردند. برنامه های کاربردی که در طول دهههای 1970 و 1980 محبوب شد، شامل:
-
اتصالات لوله کشی
-
دکمههای لباس
-
دستگیرههای کنترل بر روی دستگاههای الکترونیکی
-
طیف گستردهای از محصولات خانگی