پلاریزاسیون
تهیه کننده مقاله سرکار خانم باقری
1- تعریف
به طور کلی قطبش[2] شیمیایی یا رسوبگذاری فلزات نقش دارند.
محدودیت در انتقال و حرکت یونها آثاری به همراه دارد، که یکی از این آثار، انحراف پتانسیل الکترود یا پتانسیل سل از مقدار برگشتپذیر (یعنی مقدار نرنستی یا تعادلی) با عبور جریان فارادهای است. هر چه میزان انحراف بیشتر باشد مقدار قطبش نیز افزایش مییابد. میزان قطبش با اضافه ولتاژ سنجیده میشود که انحراف پتانسیل از مقدار تعادلی را نشان میدهد. به بیان دیگر قطبش یک مکانیسمی است که به طور معمول موجب تغییر در پتانسیل الکترود در طی الکترولیز میشود. زمانی که پتانسیل آند بیشتر از کاتد شود (بر اساس شرایط) باعث کاهش ولتاژ خروجی باتریها و کاهش ولتاژ مورد نیاز سل یا کاهش جریان میشود. قطبش همچنین میتواند به عنوان یک انحراف سینتیکی از حالت تعادل به دلیل عبور جریان الکتریکی از سلهای گالوانی توصیف شود.
در علم الکتروشیمی، علاوه بر واکنشگرها (یونها)، حرکت الکترونها و جریان نیز در بحث قطبش اهمیت دارد. حرکت و چرخش الکترونها آثار معینی به همراه دارد که برخی از آنها دائمی (مثل اثرات القایی یا مزومری) و برخی از آنها موقتی هستند. اثراتی که به طور دائم در مولکول عمل میکنند، به عنوان اثرات قطبش شناخته میشوند.از لحاظ فیزیکی، به اختلاف پتانسیل یک الکترود بین حالت مدار باز و حالتی که جریان می گذرد قطبش می گویند.
1-1- قطبش در خوردگی
قطبش به عنوان یک پدیده الکتروشیمیایی در فرایند خوردگی مطرح میشود. برای همه فلزات و آلیاژها در محیطهای آبی، قطبش کاتدی همیشه میزان خوردگی را کاهش میدهد. در واقع حفاظت کاتدی به کاربردهای یک قطبش کاتدی برای سیستم خوردگی اشاره دارد. در تعریفی دیگر قطبش یعنی مقاومت در برابر عبور جریان! طبق این تعریف، پلاریزاسیون (قطبش) منجر به عدم خوردگی میشود چرا که مانع جریان یافتن و حرکت الکترون ها یا یون ها میشود. در مقابل دپلاریزاسیون به معنی از دست رفتن پلاریزاسیون است که منجر به خوردگی میشود. به عبارت دیگر عاملی که موجب عدم خوردگی یک ماده میشود قطبش نامیده میشود.
جهت مطالعه کامل مقاله لطفا کلیک نمایید.